"Het heeft me veel goed gedaan om te veranderen": De mooie zwemster Lilou Ressencourt opent zich voor de wereldkampioenschappen vanavond in Singapore

Een jaar na de Olympische Spelen, waar ze deelnam aan de 4x100 meter wisselslag, ontdekt Lilou Ressencourt nu de wereldkampioenschappen, waar ze zich kwalificeerde op de individuele afstand (100 en 200 meter vlinderslag). Vanuit Jakarta, waar ze trainde met het Franse nationale team, nam de ONN-zwemster en studente in Berkeley, Californië, de tijd om te praten over haar nieuwe Amerikaanse leven.

Wat zijn je ambities voor deze wereldkampioenschappen?

Het is belangrijker dan vorig jaar. Tijdens de Olympische Spelen ontdekte ik het Franse team. Nu heb ik duidelijkere doelen; ik wil graag twee keer de halve finale bereiken in mijn twee individuele wedstrijden.

Je won in juni in Montpellier twee Franse kampioenstitels met twee persoonlijke records (58:02 op de 100 meter vlinderslag en 2:08:81 op de 200 meter vlinderslag). Geeft je dat vertrouwen?

Ja, het geeft me vertrouwen, het is geruststellend, maar ik zal op de wereldkampioenschappen sneller moeten zwemmen om de halve finales te bereiken. Het lag in lijn met wat ik het afgelopen jaar had gedaan. Ik had het gevoel dat ik vooruitgang had geboekt in de Verenigde Staten en ik heb daarvan geprofiteerd door mijn tijden met een paar tienden te verbeteren.

Op de Olympische Spelen zwom je de gemengde 4x100 meter wisselslag, waarmee je ^vierde werd. Met de estafettes zou je een wereldmedaillewinnaar kunnen worden...

Ik ga meer met de estafettes zwemmen, ik zal waarschijnlijk beide wisselslag estafettes doen, maar ik heb nog niet zoveel plannen. Ik ben er klaar voor en het zou een plezier zijn, maar de deelnemers kunnen tot op het laatste moment nog veranderen. In Parijs eindigde deze estafette ^{als vierde} , maar het zijn nooit dezelfde wedstrijden, en ook niet dezelfde zwemmers...

Wat heeft je jaar in Berkeley (zij doet een master in sportmanagement) je gebracht?

Veel dingen. Sportief gezien ben ik verbeterd op onderdelen waar ik niet de beste was: de onderdelen die niet zwemmen, zoals de glijbanen, die in de tuinpoelen (0,914 m) veel vaker voorkomen.

En persoonlijk heeft het me veel goed gedaan om te veranderen. Ik heb acht fantastische jaren in Nice gehad en ik ben met Fabrice (Pellerin) naar de Olympische Spelen geweest, maar ik had verandering nodig. Het was de beste beslissing die ik kon nemen om weer op het goede spoor te komen.

Is er meer fysieke training in de Verenigde Staten?

Veel meer. Het is evenveel krachttraining als in Frankrijk, maar we doen drie keer per seizoen droogtraining. Het is gebaseerd op core strength training, PPG (General Physical Preparation) en geen gewichten.

Bent u tweetalig?

Ik sprak al goed Engels omdat ik via het zwemmen buitenlandse vrienden had gemaakt en ik had les gehad voordat ik vertrok. De integratie verliep dus goed. En dan zijn er nog andere Franse zwemmers (Mewen Tomac, Nans Mazellier en Mary-Ambre Moluh). Dat was zo gaaf, ik heb ze beter leren kennen en we konden onze ervaringen delen.

Wat heb je het meeste gemist aan de Verenigde Staten?

Ik ga niet erg origineel zijn, maar het eten. We eten niet zo slecht als ik dacht, ik kan koken zoals ik wil, maar ik vind de gebakjes, kazen en hapjes niet lekker. Kortom, wat typisch Frans is. In Frankrijk hebben we een liefde voor eten die maar weinig landen kennen. En natuurlijk mis ik mijn dierbaren, maar ik was al ver van mijn familie (zij komt uit de Hautes-Pyrénées). Nu, met het tijdsverschil, is het moeilijker om ze te bereiken. En het laatste is het gigantisme. Hier is alles enorm. In Nice, hoewel het een grote stad is, had ik mijn kleine winkeltjes, mijn kleine café. Die gewoontes heb ik niet meer teruggevonden. Berkeley is een studentenstad, met een enorme campus.

Je blijft nog een jaar in de Verenigde Staten...

Ja, ik heb nog een jaar te gaan aan de universiteit. Daarna? Dan ga ik terug naar Europa, maar ik ben van plan om te stoppen met studeren en me te concentreren op zwemmen tot de Olympische Spelen van 2028 (in Los Angeles).

Met een belangrijke mijlpaal: het EK in Parijs in 2026?

Natuurlijk is het een doel dat veel Franse zwemmers voor ogen hebben. Bovendien zullen er per onderdeel vier Franse zwemmers meedoen. Het zal niet dezelfde omvang hebben als de Spelen, maar ons land op eigen bodem vertegenwoordigen zal wel heel intens zijn.

Wat is er nog over van de Spelen in Frankrijk?

Twee weken na de Spelen was ik in de VS. Ik had geen tijd om te beseffen dat ik ze had gedaan, omdat ik me al moest aanpassen aan mijn nieuwe land. Alles veranderde, ik moest mijn leven weer opbouwen. Maar in november-december kreeg ik een tegenslag, gelukkig van korte duur. Toch won ik geen medaille, maar de comeback na de Olympische Spelen is niet makkelijk. Het was zo intens en de bekroning van vier jaar hard werken. Je moest een doel en de wil vinden, het was niet makkelijk. Gelukkig kreeg ik goede ondersteuning en vond ik al snel mijn liefde voor het zwemmen terug.